Normą odniesienia dotyczącą budowy cywilnego systemu elektrycznego jest CEI 64-8. W normie można znaleźć wymagania prawne dotyczące projektowania, wdrażania i weryfikacji instalacji elektrycznych. Celem wszystkich zapisów jest stworzenie prawidłowego systemu nie tylko z punktu widzenia regulacyjnego, ale także ze względu na bezpieczeństwo osób zamieszkujących mieszkanie. Od 1 marca 2019 roku obowiązuje wariant 5 normy CEI 64-8, który w porównaniu do poprzednich wariantów wprowadził nowe wytyczne, które przewidują dostosowanie krajowych norm cywilnych instalacji elektrycznych do przepisów europejskich, a także wprowadzenie minimalnych osiągów, w jakie muszą być wyposażone instalacje elektryczne. Minimalne poziomy wyposażenia funkcjonalnego zakładu

Istnieją trzy poziomy reprezentowane przez rozporządzenie CEI 64-8:

– Poziom 1 obejmuje przygotowanie układu elektrycznego wyposażonego w minimalne wyposażenie obowiązkowe na zgodność z normą CEI 64-8; ponadto w ten sposób zostanie zapewniona gwarancja bezpieczeństwa i (choć minimalnej) funkcjonalności; – poziom 2 obejmuje systemy utworzone z większą liczbą gniazd i obwodów, oprócz domofonu i urządzeń sterujących obciążeniem elektrycznym; – wreszcie na poziomie 3 wstawiane są systemy innowacyjne, czyli podzielone na różne sekcje i być może także wyposażone w automatykę domową. Ten podział wyposażenia instalacji elektrycznych jest przydatny nie tylko dla elektryka, który będzie musiał wykonać projekt i wystawić certyfikat zgodności, ale także dla klienta, który mając jasność na różnych poziomach, będzie mógł dokonać wyboru rodzaju interwencji, którą profesjonalista przeprowadzi. Oto prosty schemat dla każdego poziomu ze wskazaniem minimalnego wyposażenia, które elektryk będzie musiał zainstalować.

Poziom 1

Poziom pierwszy to podstawowa instalacja elektryczna, którą elektryk przygotuje tak, aby mieszkanie mogło być wyposażone w certyfikat zgodności, a także aby spełniało wymogi bezpieczeństwa i użyteczności: norma CEI 64-8 wymaga, aby każde pomieszczenie było wyposażone w minimalną liczbę urządzeń. W przypadku mieszkania o powierzchni mniejszej niż 50 m2 elektryk będzie musiał wykonać dwuobwodową instalację elektryczną: oznacza to, że z panelu głównego należy poprowadzić kabel zasilający wyłącznik/mechanizm różnicowy linii świetlnej (a więc żyrandole i ogólnie oświetlenie) oraz wyłącznik/różnicowy linii gniazdowej. Jeśli mieszkanie jest większe od pierwszego, ale nie przekracza 75 m2, muszą być co najmniej trzy obwody: z licznika ogólnego będzie zatem wyłącznik/różnicowy przeznaczony wyłącznie dla części kuchennej oraz wyłącznik/różnicowy, który z kolei podzieli linię na dwa inne wyłączniki/różnicowe dla oświetlenia i gniazdek. Konkludując, przechodząc do poszczególnych urządzeń, w wejściu musi być zapewnione co najmniej jedno gniazdko i jeden punkt świetlny, to samo dotyczy korytarza i garderoby. Do sypialni, w zależności od wielkości, potrzebne będzie od 4 do 6 gniazdek, 1 lub 2 punkty świetlne i co najmniej jedno gniazdko TV. W kuchni natomiast można zamontować od 2 do 4 gniazdek (w zależności czy jest kuchnia czy aneks kuchenny) oraz co najmniej jeden punkt świetlny i jeden punkt antenowy. W łazience niezbędne są co najmniej 2 gniazdka i 2 punkty świetlne (jedno pod lustro, drugie pod sufit). Na koniec trzeba będzie zamontować zewnętrzne punkty świetlne (po jednym na balkonie i jedno na drzwiach wejściowych) oraz gniazdko telefoniczne.